شعر به زبان استاد:

   دی شیـــخ با چـــراغ گـــشت همی گـــرد شهــــر   

 كــز ديــو و دد ملـــولم و انســــانم آرزوســـت

 گفتنــــد يــافت مي نـشـــود جســــته ايم مــا

 گفـــت آنـــچه يـــافت مي نــشود آنــم آرزوست

سخني در رابطه با كلاس:

اولين روزي كه در كلاس پيش رياضي رفتم بعد از چند سال ياد جواني هاي خودم افتادم. آن روز ها كه حتي انگشت كسي راه را هم نشان نمي داد... و حالا دلم مي خواست فقط اشاره اي باشم. پس رودرروي آفتاب ايستادم.

من به يقين به آنها گفتم : انسان هماني خواهد شد كه در پي آن است. پس گام برداريد كه آفتاب در همين حواليست...